වනේ වනපල මියුරු වූදා
නැතේ ලඟ සියොතුන්
මලේ මල් රොන් පුසුඹ වූදා
කොහේදෝ බමරුන්....බමරුන්
වෙලී නැති බැරි දුකින් කාලය
හැලී දෝතින් නැවුම් ප්රේමය
අහී දුප්පත්කමින් ජය ගනු
රිසින් පියමං වූ යුගේ
හිතත් හිරිමල් ඇයත් මනකල්
කල් බලා සිටියා...බලා සිටියා
නැගී අළු යට ගිනි ඉරක් මෙන්
දිනූ දා කිත් යසස් අභිමන්
එදා ගොළු උනු පෙමක් කුළුඳුල්
දනව් ගම් හැරදා ගිහින්
බිඟුත් තනියෙන් මලත් නටුවෙන්
තටු විදා ඉගිලී ගියා ඉගිලී
වනේ වනපල...
No comments:
Post a Comment