බිහිකල දිනේ සිට ඔබ මා මේ ලොවට
නිම් නැති මව් සෙනේ උතුරා ගිය ලෙසට
ඒ මව් සෙනෙහසින් ඔබ මා පිදු ලෙසට
අම්මේ අදත් ඔබේ සෙනෙහස ලොකුය මට
ඇකයේ තබා ඔබ මා ලෙඩ වූ කලට
දෙනෙතින් ඔබේ වැගිරුණු කඳුලැල් එමට
මා දැන් මහළු විය අබියස සිටියාට
අදටත් ඔබ හඞයි මා ලෙඩ වූ කලට
අපමණ දුක් ගැහැට විඳ මා හැදුවාට
මිනිසත් බව ලබන උල්පත වූවාට
නිමකර සසර ඔබ මතු බුදුවන දාට
ඉන්නම් වැඳ වැටී අම්මේ හැමදාම
නිමකර සසර ඔබ මතු බුදුවන දාට
ඉන්නම් වැඳ වැටී අම්මේ හැමදාම //
No comments:
Post a Comment