දේවතාවියේ වැටුණෙද

දේවතාවියේ වැටුණෙද කඳුළු නුඹ නෙතේ
රැඳුණ මගෙ සිතේ දැනුණිය රිදුම නුඹ සිතේ
කියනු බැරි නුඹේ විමනද දුරය මට දැනේ
දකිනු රුව කෙසේ සිහිනය දිගුය අද දිනේ //

මැකුණු සිතුවමක් ඇඳ තෙලි තුඩින් යළි යළිත්
නෙතට රිදුවමින් බැලු බැලු අතක දිස් වෙමින්
නැවුණු සුබ හැඟුම් ඉතිරුණු තුහින තුන් යමින්
වඩියි නුඹ සිතට හිනැහී දෙව්දුවක් ලෙසින් ... දෙව්දුවක් ලෙසින්

දේවතාවියේ වැටුණෙද...

සඳ කැලුම් පෙරී ඇවිදින් කවුළු මත රැඳී
අඳුර මැද සිතේ තෙරපෙයි මුනිවතෙහි රැඳී
දකිනු බැරි නෙතට සැඟවූ සිරි විමන් වැඩී
සැලුව කඳුළු මුතු පොළොවේ මගෙ අතේ රැඳී ... මගෙ අතේ රැඳී

දේවතාවියේ වැටුණෙද...

No comments:

Post a Comment